Yeni bir akıl oluşturan, sevgili iken can arkadaşın ve hayat arkadaşın olmaya başlayan insandır o.
Kendimi buhran içinde patinaj çekercesine sevgi yozlaşması yaşarken bulmuştum. Enerji dolu ve güvenmeye iten, fakat şüphede bırakan, ancak kesin bir hedef koyduğum kadındır bu figo.
Sürekli bir aksiyon inişli çıkışlı kavgalar ve sevgi yoğunluğunu yaşatan bu kadın sahip çıkıldığımı gösterdi. Her ne kadar emin olmasamda, hatalar yaparak umudumdan tüketsede, eminimki o benim kadınım ve çocuklarımın annesidir. Bunu görüyorum, korkmuyorum hayattan ve mutluyum. Gözleri ışıl ışıl bakıp huzur veren bir kadın.
Kendime zaman ayıramamak biraz can sıkıcıydı. Aslında bu beynimde o kadar yer ve yoğun yer kaplayan kadın baş döndürücü bir yaşam sunmuştu. Sorun, mutluluk, problem, sevgi, kavga, huzur ve ilgi derken kendime yani özümdeki sanat aşkına zaman ayıramıyordum. O kadar baş döndürücü olmuştu ki beynimi boyalar ve çizgilerime veremez halde kaldım. Bundan şikayetçi olsamda ona vakit ayırmak da iyi geliyordu aslında.
Nihayetinde Figo hayat şeklimdi. Sanatıma zaman ayırabilirdim belkide. Ancak sorun ve problemleri iki taraflı sabit tutamamıştık. Çözmemiz gereken şey kendimize zaman ayıracağımız özel zamanlar türetmek olacaktır. O kitap okur ve ders çalışır bense atölyemde kendime göre icatlar ve sanatsal çizimler yapabilirdim. Bunları da düzene sokacağız elbet. Kendisini benden yana bir yerlere yönelip ondan kopacağımı düşündüren fikri vardı aslında. Bunu son zamanlar düzeltmiş gibi sanırım.
Geçen akşam yanıma mutluyum diye çıkagelmişti. Bu enerjisi o kadar yoğundu ki benim bile ilk yüzüne baktığımda sorunları aşmış bitirmiş huzurlu bir ışık gibi yansıyordu. İçimi rahatlattı ferahlattı artık inatla yaptığım şeyleri önemsememeye başladım.
Son olarak da ailemle olan durumunu değerlendirmek isterim. Ailem onu çok sevdi. Kızı gibi kabullendiler ve o kadar içselledi ki kendini onlara ben artık alıştım onun içimizdeki durumuna. Belki sıkılgan ve alınganlığı bazen onu bizden uzak tutsada sevdiği ve sevildiğini hissediyorum. Annesini de çok beğeniyorum. Ailesi çok güzel bir örnek teşkil etmiş aslında. Gördüklerinden ders çıkarıp kendisini düzgün bir şekilde yetiştirmeye çalışmış yalnız problemleri çözmeye çalışmış, tek kararlar almaya alışmış ancak vicdan ve dürüstlükten kopmamıştı. Saygı ve sevgi duyuyorum aslında onun durumuna. Onun mutlu olması benim mutlu olmamdır.
Baba durumu ve yalnızlığı ne kadar bastırsada arkadaş çevresinden özendirici şeyler görse de vicdanı ve aklınla yürüdüğünü hissedebiliyorum. Gençliği onu hoyrat yapabiliyor bazen eğlenmek dağıtmaya çalışmak modunda ve bu de deli kan taşıdığı için bu yaşlarda. Olgunlaşıcak elbet yetişkin olmaya doğru gidiyor ki bunu çok yakından hissettiriyor. Bazı zamanlar benden daha olgun olabiliyor ve hislerine güveniyorum onun. İş okul ehliyet sınav hep yanındayım ve başarılarını streslerden geçse de sürdürmeye devam edebiliyor. Şimdilik bu konularla içimi dökmüş olayım. Sabretmeye ve onu yaşamaya devam ediyorum edicemde. Sevdikten sonra daima yanında olup koruyup büyüteceğime inanıyorum. Umarım eksilerimiz artılara dönüşüyordur. Sevgi dolu mutlu ve umutlu olup sevdiğim işleri ve sanatımı onun varlığı ile devam edebilirim.
Yeteneklerim ve çevresel becerilerimin yoğunluğu onun saygısını ve kıskançlığını bozmasın ve birlikte başarabilelim ve yükselmeye doğru çıkalım isterdim.
